Sevgili Dostum,
3 yıl bitti ve hala hiç bir şey değişmedi.
Vicdanımın, o beni ben yapan insan yapan vicdanımın kimselerin duymadığı sesi içimde çığlık çığlığa bağırıyor “yetmeyecek, ömrünüz gücünüz yetmeyecek, Hrant’ı ve barışa olan inancımızı unutturmaya” diye.
Bir gün çok da uzak olmayan bir gün, sana “artık rahat uyuyabilirsin” diye seslenebilmek istiyorum, vicdanlarını rehber edinen, susmayan, adalet arayan tüm dostların gibi.
3 yıl bitti ve hala hiç bir şey değişmedi.
Ama ben umudumu korumaya devam ediyorum.
Başka türlü kızımın kulağına “her zaman vicdanını dinle, o sana yapman gerekeni söyler” diye fısıldayamam ki...
Başka türlü kızımın gözlerinin içine gölgesiz bakamam ki...
Başka türlü ben yatağımda rahat uyuyamam ki...
http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=RadikalYazarYazisi&ArticleID=975198&Yazar=YILDIRIM TÜRKER&Date=18.01.2010&CategoryID=97
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder