Kediler, Köpekler ve Bebekler...

Ertesi gün yani 7 Haziran pazar günü, Panora’daki kedi köpek yarışmasına gittik. Ben hayat tarzı ve dünya görüşü itibariyle her tür güzellik, yetenek, en bilmem ne vs. yarışmalarını luzümsuz bulan biriyim hatta bu tür yarışmaların katılanlara ister manken, ister güzel bir genç kız isterse kedi köpek olsun, bir çeşit eziyet etme yöntemi olduğunu filan düşünüyorum. Bazı yarışmaların, sistemin dişlileri arasından yorulmadan, emek harcamadan çıkmanın zahmetsiz yolu olduğu da aşikar.
Bu yarışmaya da yarışma kısmıyla hiç ilgilenmeyerek, Meleğim kedileri köpekleri yakından görüp sevsin, mümkünse okşasın ve köpeklere biraz daha alışsın diye gittik. Mira ve Ada’yı beklerken önce uzaktan köpekleri seyrettik, önümüzde duran köpeklerin iri cüsseli olmasından biraz ürkünce kedilerin yanına gidelim dedik. Selin’in Pakize dolayısıyla kedileri tanıdığını ve onların yanında daha rahat olduğunu bu sırada farkettim. Kedileri sevmek konusunda daha cesaretliydi bebeğim. Bilhassa yanına gittiğimiz ilk kedi son derece uysal ve kendini sevdiren bir kedi çıkınca bebeğim daha da bir rahatladı. Himalaya cinsi Pırtık adındaki bu kedinin biz yarışmadan ayrılırken birinci ilan edildiğini duyduk.
Mira ve Ada gelince köpeklerin yanında durduk daha çok. Her ikisi de köpeklerle büyüdükleri için Selin’den daha rahatlardı. Kızlar ellerindeki Umur’un yaptığı limonlu kurabiyeleri köpeklere kaptırmamak için bayağı bir gayret sarf ettiler:) Tüm çirkinliğine rağmen üçümüzün de ‘ne güzel bir köpek’ dediği Fransız Buldog’una Selin bile korkmadan elini uzatabildi. Çok sakin bir köpekti. Meğerse bu cins köpekler, bebeklere göz kulak olmalarıyla ünlüymüş. Sonuçta pazar gününü, arkadaşlarımızla birlikte ve Meleğim cins cins köpekleri yakından görebildiği için gayet eğitici bulduğum bu faaliyetle geçirmiş olduk.