Hrantçığım,
Dün yine onbinlerce kişi senin için yürüdük.
Öyle doluydu ki yürekler, sesssiz kalamadı kimse, hep bir ağızdan sloganlar atıldı.
Daha özgür, daha aydınlık bir ülkede birlikte yaşamak isteğini haykırdı herkes.
Kimisi için bu kalabalık umut verici, kimisi içinse yetersizdi.
Gelemese de aklı, yüreği orada olanlar da vardı elbet.
Diğerlerinin ya kendi dünyalarından başka derdi yok ya gerçek dünyadan habersizler ya da ciddi şuur kaybından muzdaripler.
Tüm memlekette bu kadarız, topu topu bu kadarız işte.
Ama sadece bu fotoğraf bile "benim hala umudum var" demek için yeterli.
Bu davayı alay etme noktasına getirenlere rağmen, inatla direnmeye ve diretmeye devam.
Gelmeyenler, reddedenler hatta "hak etti" diyebilenler için bile barış, özgürlük ve adalet istemeye devam.
Sonsuz hasretle...ç.
Not: Fotoğraf Barış Güngör Sulu Aş'a ait (Facebook'tan)
Çiğdem'cim, Hrant'ta gururla izledi siz biliyorum. İyi ki gittin, iyi ki oradaydın.
YanıtlaSilAklim yuregim sizinleydi... Iyi ki sizin gibi insanlar var! Sayenizde benim hala umudum var!
YanıtlaSilah ah, bu fotoğrafa rağmen "umudum var" diyemiyorum ben. komple kaybettim gitti.
YanıtlaSilÇiğdemcim, arkadaşlar bir blog yaptılar, haberin vardır belki de, buraya göndersene yazını: http://hranticinblog.blogspot.com/
YanıtlaSilEbru U.
Çiğdemcim, arkadaşlar Hrant'ın anısına bir blog açtılar, belki de biliyorsundur, blog yazarlarının yazılarını bekliyorlar; şöyle bir çağrı sayfası var: http://hranticinblog.blogspot.com/2012/01/blog-yazarlarna-cagr.html
YanıtlaSilSen de göndersene yazını.
Ebru U.