Dün sabah 11.30 civarı Nes ve Zeynep’i alıp ODTU’ye gittik. 20 dakika sonra filan Banu ve Mira’da geldiler. Uzun bir zamandan sonra ilk kez biraraya geldi bebeklerimiz. Aslında artık çocuklarımız demek lazım, çünkü bu seferki buluşmamızda hem birbirleriyle hem de kendi kendilerine güzel güzel oynadılar ve oyalandılar. Öyle ki lafımız kesilmeden, paçamızdan çekiştirilmeden, gel buraya tatlım deyip peşlerinden koşmadan epeycene sohbet edebildik. Yazıya döksek 2-3 satır tutacak uzun cümleler kurabildik, başladığımız konuyu sonlandırabildik. Valla hem şaşırdık hem de acayip sevindik bu duruma. Şaşkınlıktan resimleyemedik ama Zeynep’in Mira’ya elleriyle üzüm yedirmesi gibi birbirlerini besliyorlar.
Artık bir şey yemek istediklerinde masadan kutuyu yere indirip birbirlerine ikram ediyor, birlikte yiyorlar.
Diğerleri oyuncaklarıyla oynadığında yaygarayı basmıyor, daha sakin tepki veriyor ve en önemlisi söylediklerimizi anlıyor ve sözümüzü dinliyorlar. Kızlarımız çok büyümüşler canııım!:)
büyümüşer ve çok da şıklar.arabayı bile sürüyor maşallah :)
YanıtlaSilevet evet çocuk oldular artık... biz de pazar odtüdeydik ama biraz geç geldik saat 5 gibi.. bilseydim ben de erken gelirdim walla..
YanıtlaSilaaa kızlar toplantısı yapılmış ve Yiğit ve annesi çağrılmamış:-( biz de pazar günü kampüsteydik ,baba, anneanne ve dede olarak. ama daha arka tarafta çatı restaurant yakınındaydıkç görüşemedik yahu :-(
YanıtlaSilKeşke biz de gelebilseydik. Öyle özlemiştik ki sizi. Hayatımızda ilk kez yaptırdığımız grip aşısı, dakika bir gol bir şeklinde hepimizi serdi yatağa. Ada'yı anneanneye zorunlu tatile gönderdik. Kısa süreli böyle bir hastalık durumu normalmiş, öyle dedi doktorumuz. Hepinizi öpüyor, bir an önce sizlere kavuşmayı dört gözle bekliyoruz...
YanıtlaSilSevgiler
Umur & Ada
İkiside çok tatlı, ne iyi yapmışsınız..
YanıtlaSil